Ey münevver yolcu!
Cesaretini ve hoşgörünü takdir,
özgürlüğünü teşvik ve sana tesekkur ederek ,
takdir teşvik ve teşekkür kutsal üclemesini tamamliyorum.
Sana inanmıyorum.
Seni biliyorum. Anlıyorum.
Bildiğimi değil, yazdığını okuyorum.
Bu daha güzel.
Sen ve ben, 'sen'li 'ben'li özgünlüğümüzün özgür çıplaklığında,
'sen'den ve 'ben'den korkmamayı,
kopmamayı öğrendik.
Yolun açık,
cebinde dudağının kanını sileceğin,
hep bir pamuklu mendilin olsun.
Sakın dönme!
Ya da;
bırak dönsün rüzgar.
Nigar olan yoldur.
Şimdi yolda olmak var.
6 aralık '16, Jourdain/ Paris
Omer Devrim Karatop
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder