"İnsan zamanı durdurmak istediği yere aittir.
İki
insana birbirlerine aşık olduklarını söylersen, olurlar.
Aşksız
bir kadın, güneşsiz bir çiçek gibidir, solar gider." dedi
Amelie.
"Insan zamanı durdurmak istediği yere aittir evet, ve
zamanı durduramayacağını biliyor oluşunun sonsuz ve ağır
zincirleriyle bağlı." dedim.
"Unutmayı öğütlüyorlar hep. Bunu becerebilen mutlumtrak
olarak devam ediyor hayatına. Tuz ruhunu ruh sanarak. Becermek
istemeyense mutlak acılar ve amansız hüzünler içinde
kıvranırken, ruhunu koruyabilmenin acıklı hikayesine
tutunabiliyor sadece. Bu bir seçim meselesi. Mesele, seçiminin
bedelini ödeyebilme cesareti. Sonucta birinin birilerine aşık olun
demesiyle oldurulan ya da aslında öldürülen aşklar yığını
ile sonsuz aşkın korkunç çıplak özgürlüğü arasında salınan
insanlık halleri.
Bazen sadece neyin içine dograndigina göre kimlik değiştirmiş
hıyarlık halleri gibi : yemlik ya da salatalık. Yeni ödünç
alınmış, kolları kısa gelen ceketler gibi kimlikler, çok daha
asortik durabiliyor.
" Salatalik".
Fransızlar bu
"asil" kimliği bildiğimiz marula veriyorlar. Marul diyen
yok hıyar diyemedigimiz gibi bizim. Ve biri çıkıp marul ve hıyara
ol diyor. Ol deyince oldurulmus aşklarini anlatiyor "asortik"
kelimelerle. Hep kavram salataları servis ediliyor akşam
haberlerinde. Klaksonlu fişekli hem de havayi düğün alayları,
halayları. Halay başlarında, zamanı durdurmak istediği yere ait
olan insanlar. Mutlumsu, mutlumtrak, mutlanayazan......" dedim.
Beni dansa davet etti : " Voulez vous danser avec moi?"
Omer Devrim Karatop
7 aralik '16, Bel'Vil café / Paris
